ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΥ EQUO ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ ΣΕ ΨΗΦΟΥΣ «ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΥΜΑ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ» - Με τη στήριξη του Κον Μπεντίτ, η παρουσίαση του πράσινου κόμματος του Uralde

Άρθρο του Rafael Méndez  στην ηλεκτρονική έκδοση της ELPAÍS.com

To πράσινο κίνημα Equo (ονομασία που παραπέμπει στις έννοιες οικολογία-ισότητα),  έμβρυο του οικολογικού κόμματος, με επικεφαλής τον Juan López de Uralde, παρουσιάστηκε στη Μαδρίτη με τη στήριξη των ηγετών των Πράσινων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Μόνικα Φρασόνι και Ντανιέλ Κον Μπεντίτ.

O Uralde, πρώην διευθυντής της Greenpeace στην Ισπανία, δήλωσε: «παρά τις δυσκολίες να  δημιουργηθεί μία πολιτική δύναμη» και σε αυτήν τη χώρα «παρά τις επιπλέον δυσκολίες λόγω του εκλογικού νόμου, στην Ισπανία δημιουργείται  ένα πράσινο κύμα που όλο και μεγαλώνει».

Ο Cohn-Bendit θεωρεί το Equo απαραίτητο, γιατί η αριστερά «δεν έχει συνειδητοποιήσει την οικολογική κρίση» και  αναφέρεται στο σοσιαλιστή πρωθυπουργό Θαπατέρο: « Έχει κάνει σημαντικές αλλαγές στην Ισπανία. Έδωσε λύση σε  ορισμένα κοινωνικά ζητήματα, έπεσε όμως έξω στην....

... οικονομία και την οικολογία. Ούτε η Ενωμένη Αριστερά(IU)  δίνει σωστή απάντηση».

Η Ιταλίδα Monica Frassoni, πρόεδρος του Πράσινου Ευρωπαϊκού Κόμματος δήλωσε ότι λυπάται επειδή, κατά τη γνώμη της, η σοσιαλιστική κυβέρνηση της Ισπανίας παρουσιάζει μια αλλαγή προς το χειρότερο: «Ο Θαπατέρο ήταν πολύ προοδευτικός στα θέματα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και αυτό μας βοήθησε στον Ευρωπαϊκό διάλογο. Αλλά η τωρινή του θέση για τον άνθρακα, στην πραγματικότητα δεν έχει τίποτα το νέο. Έχει αλλάξει πολύ από την πρώτη του θητεία στη δεύτερη», δήλωσε σε άπταιστα Ισπανικά.

Το Equo, ίδρυμα προς το παρόν, που φιλοδοξεί να γίνει πολιτικό κόμμα στις επόμενες εθνικές εκλογές, βασίζεται στον  Reyes Montiel, πρώην στέλεχος της Ενωμένης Αριστεράς και στον Alejandro Sánchez, επί 20ετία διευθυντή της οικολογικής ΜΚΟ, SEO/Birdlife (αντίστοιχη της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας). Βασίζεται επίσης στη στήριξη του Joaquín Nieto, δεύτερο στο ψηφοδέλτιο Ενωμένης Αριστεράς(IU) το 2008 για τη Βουλή, του Domíngo Jiménez Beltrán, πρώην οικονομικού συμβούλου του Πρωθυπουργού Θαπατέρο και  σε σημαίνοντα πρόσωπα της οικολογίας, όπως ο Santiago Martín Barajas... Στόχος του είναι να ξεπεράσει τον παραδοσιακό κατακερματισμό των Πράσινων στην Ισπανία.*

Γι' αυτήν ακριβώς την πολυδιάσπαση αστειευόταν η Μόνικα Φρασόνι, όταν έλεγε ότι έχει βιώσει «τη δαιδαλώδη κατάσταση των Ισπανών Πράσινων».  Στην Ευρωβουλή, το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα αποτελεί την τέταρτη πολιτική δύναμη: δεν επιτρέπεται  να μην έχει παρουσία εκεί ένα εθνικό πράσινο κόμμα της Ισπανίας, έστω κι αν υπάρχει ο ευρωβουλευτής Raúl Romeva του ICV(Πρωτοβουλία για την Καταλωνία-Πράσινοι).

Ο Cohn-Bendit  παραδέχτηκε ότι  «είναι δύσκολο να δημιουργήσεις μια εναλλακτική λύση απέναντι στην παραδοσιακή αριστερά, χωρίς να την αντιγράψεις. Όμως η ευκαιρία για το Εquo είναι ότι οι  προτάσεις της   αριστεράς για την έξοδο από την κρίση  δεν δίνουν λύση. Ούτε οι προτάσεις της ανανεωτικής αριστεράς ούτε αυτές της αριστεράς-αριστεράς». Ο Cohn-Bendit, ηγέτης του Μάη του 68, επεσήμανε την έλλειψη συνοχής  στα κόμματα. « Αν είμαστε επικριτικοί  για την κατάσταση της Τυνησίας του Ben Ali ή αυτήν της Αλγερίας, πρέπει να είμαστε εξ ίσου επικριτικοί  με την Κούβα και την Κίνα. Δεν μπορούμε, όμως, να επικρίνουμε τον Τσάβες και όχι τον Όρμπαν» , πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, που έχει αυτό το εξάμηνο την προεδρία της ΕΕ και διατηρεί   νόμο που περιορίζει την ελευθερία  του τύπου.

Οι εμπνευστές του Equo δηλώνουν πεπεισμένοι ότι θεωρούν εφικτή την  εκλογή πέντε Πράσινων βουλευτών, στόχο απίστευτα υψηλό  αν σκεφτούμε ότι η Ενωμένη Αριστερά διαθέτει σήμερα μόνο ένα βουλευτή. Ο Ulrade, που εξακολουθεί να διώκεται στη Δανία για παρεμπόδιση του δείπνου των ηγετών της Συνδιάσκεψης της Κοπεγχάγης για το Κλίμα,  δηλώνει ότι υπάρχει «αισθητή αλλαγή στους Ισπανούς».

Ο ίδιος αφήνει, τέλος,  ανοιχτή την πόρτα για την Inés Sabanés, που παραιτήθηκε από την  ομοσπονδιακή ηγεσία της Ενωμένης Αριστεράς:  « Έχει όλη την εκτίμηση και την αγάπη μας. Αν θελήσει  να έρθει,  θα εμπλούτιζε αυτό το κίνημα».

(μετάφραση: Βέρα Κορωνάκη, επιμέλεια: Γιάννης Παρασκευόπουλος)

*Σημείωση μεταφράστριας: Στην Ισπανία υπάρχουν 17 πράσινα κόμματα, κάθε περιφέρεια έχει το δικό της πράσινο κόμμα με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση του πράσινου κινήματος της Ισπανίας σε εθνικό επίπεδο.