ΤΝΤ στην επίθεση της Μόσχας..............

Οί πρώτες πληροφορίες κάνουν λόγο  ότι χρησιμοποιήθηκε   ΤΝΤ στην επίθεση της Μόσχας....

Τι είναι όμως αυτή η εκρηκτική ύλη.......

Το «2,4,6-τρινιτροτολουόλιο» ή «τρινιτροτολουόλιο» ή και «τρινιτροτολουόλη», (σε συντομογραφία ΤΝΤ, Αγγλική ονομασία : trinitrotoluene) είναι μια πολύπλοκη χημική ουσία με χημικό τύπο C₆H₂(NO₂)₃CH₃ . Αυτή η κίτρινη, στερεά σε κανονικές συνθήκες ουσία, χρησιμοποιείται στη χημεία για αντιδράσεις, άλλα είναι πιο γνωστή ως ένα χρήσιμο εκρηκτικό. Τα εκρηκτικά που παράγονται από το ΤΝΤ θεωρούνται ως βασικές μονάδες μέτρησης της δύναμης μιας βόμβας και άλλων εκρηκτικών. Στη χημεία το ΤΝΤ χρησιμοποιείται στη παραγωγή ηλεκτρικά φορτισμένων αλάτων.

Προετοιμασία

Το ΤΝΤ παράγεται σε μια διαδικασία τριών βημάτων. Πρώτα η τολουόλη νιτρώνεται μέσω ενός μίγματος από θειικό και νιτρικό οξύ για την παραγωγή ΜΝΤ (mono-nitrotoluene). Το ΜΝΤ στη συνέχεια νιτρώνεται και γίνεται DNT (dinitrotoluene). Στο τελευταίο βήμα το DNT νιτρώνεται για άλλη μια φορά και παράγεται ΤΝΤ. Τα οξέα που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή του ΤΝΤ ανακυκλώνονται και επαναχρησιμοποιούνται.

Χρήσεις

Το ΤΝΤ είναι ένα από τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα εκρηκτικά σε πολεμικές και βιομηχανικές υποθέσεις. Χρησιμοποιείται λόγω της ανθεκτικότητάς του σε τρανταγμούς και τριβές, κάτι που μειώνει αισθητά τις πιθανότητες ανεπιθύμητης έκρηξης. Το ΤΝΤ λιώνει στους 80^οC (176^oF) πολύ χαμηλότερα από τη θερμοκρασία στην οποία θα έκανε αβίαστα έκρηξη. Επίσης δεν απορροφά το νερό ούτε διαλύεται σε αυτό, κάτι που του επιτρέπει να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά σε υγρό περιβάλλον. Επίσης είναι σχετικά σταθερό, όταν αναμιγνύεται με άλλα εκρηκτικά.
Παρόλο που μπάρες ΤΝΤ είναι διαθέσιμες σε πολλά μεγέθη, το ΤΝΤ συναντάται συχνότερα σε εκρηκτικά μίγματα στα οποία περιέχεται. Μερικοί αγγλικοί τίτλοι κάποιων τέτοιων εκρηκτικών είναι: Amatol, Ammonal, Baratol, Composition B, Composition H6, Ednatol, Hexanite, Minol, Octol, Pentolite, Picratol, Tetrytol, Torpex, Tritonal, …

 Ιστορία

Το ΤΝΤ παράχθηκε για πρώτη φορά από τον Γερμανό χημικό Joseph Wilbrand και χρησιμοποιήθηκε ως κίτρινο χρώμα. Η χρήση του ως εκρηκτικού δεν είχε ανακαλυφθεί για μερικά χρόνια, κυρίως λόγω του ότι ήταν δύσκολο να εκραγεί και ότι ήταν λιγότερο δυνατό από κάποιες άλλες εναλλακτικές. Το ΤΝΤ μπορεί να χυθεί με ασφάλεια ως υγρό σε ειδικά περιβλήματα και είναι τόσο ανθεκτικό που το 1910 εξαιρέθηκε από τον βρετανικό νόμο περί εκρηκτικών (“Explosives Act”) και δε θεωρούνταν ως εκρηκτικό σε περιπτώσεις κατασκευής και αποθήκευσης. Οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις το χρησιμοποίησαν ως περιεχόμενο οβίδων το 1902. Οι γεμισμένες με ΤΝΤ οβίδες μπορούσαν να εκρήγνυνται αφού είχαν διαπεράσει το περίβλημα ενός αγγλικού πλοίου, ενώ οι αγγλικές οβίδες που είχαν εκρηκτικό από πικρικό οξύ (lyddite) έκαναν έκρηξη ακριβώς όταν ακουμπούσαν το περίβλημα του πλοίου των αντιπάλων (Γερμανών), με αποτέλεσμα να χάνουν μεγάλο μέρος της ενέργειάς τους εκτός του πλοίου. Οι Άγγλοι άρχισαν να αντικαθιστούν αυτό το εκρηκτικό με ΤΝΤ το 1907. Το ΤΝΤ είναι ακόμη ευρέως χρησιμοποιούμενο, ειδικά από τις στρατιωτικές δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών σε όλο τον κόσμο. Η πλειοψηφία του ΤΝΤ τώρα που χρησιμοποιείται από τις ΗΠΑ κατασκευάζεται στο εργοστάσιο Radford Army Ammunition Plant του Αμερικανικού Στρατού, κοντά στο Ράντφορντ της Βιρτζίνια.