Διαταγή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που απαγορεύει τη διενέργεια παραστάσεων με τα αιχμάλωτα δελφίνια που κρατούνται στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, μέχρι την οριστική εκδίκαση της υπόθεσης.
"Φανταστείτε τους εκπροσώπους του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου φυλακισμένοι άδικα και ισοβίως, σε ένα πολύ στενό κελί που θα μοιράζονταν με δέκα άλλους», τονίζουν οι πρωτεργάτες της εκστρατείας των Οικολόγων Πράσινων για τα δελφίνια.«Φανταστείτε επίσης ότι κάθε ήχος που θα έβγαζαν, θα δημιουργούσε έναν πολλαπλάσιο αντίλαλο και ότι για να σιτιστούν, θα έπρεπε να κάνουν πρώτα διάφορες γυμναστικές επιδείξεις άσχετες με τη φύση τους. Ξέρουμε πώς θα αντιδρούσαν;
Ζώα, πάντως, με την ευαισθησία των δελφινιών σε τέτοιες συνθήκες, συχνά ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ.
Από σήμερα τα δελφίνια του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου τουλάχιστον θα σιτίζονται χωρίς πρώτα να τους επιβάλλονται κάθε είδους επιδείξεις. Συνεχίζουμε την προσπάθεια ώστε να τους εξασφαλίσουμε και τα υπόλοιπα».
Προσωρινή Διαταγή εκδόθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, η οποία απαγορεύει, προσωρινά, την λειτουργία Δελφιναρίου.
Η απόφαση αυτή δίνει σε .....
....όλους την απαραίτητη δύναμη και αισιοδοξία για την συνέχιση και τελική επίτευξη του απώτερου στόχου μας, δηλαδή τον τερματισμό της αιχμαλωσίας και εκμετάλλευσης κητωδών στη χώρα μας αλλά και στην ΕΕ.
Ως γνωστό, τα δελφινάρια δεν μπορούν να προσφέρουν το χώρο, τα κοινωνικά δίκτυα και τις φυσικές συνθήκες που είναι απαραίτητα για τα δελφίνια και τα άλλα θαλάσσια ζώα, με αποτέλεσμα αυτά να υποφέρουν, να εξαντλούνται από τις συνθήκες αιχμαλωσίας και να πεθαίνουν πρόωρα.
Αντίθετα με τους ισχυρισμούς ότι οι ζωολογικοί κήποι και τα δελφινάρια μπορεί να επιφέρουν κάποιο αποτέλεσμα στην προστασία των δελφινιών και άλλων ζώων καθώς και των βιοτόπων τους, πλήθος αποδεικτικών στοιχείων αποδεικνύει τη ζημία που επιφέρει στα δελφίνια η αιχμαλωσία.
Έρευνες σχετικά με τα ποσοστά θνησιμότητας και την αφύσικη συμπεριφορά των αιχμάλωτων δελφινιών, αποδεικνύουν ότι η αιχμαλωσία είναι καταστροφική για αυτά τα εξαιρετικά ευφυή ζώα, τα οποία στη φύση διαβιούν μία έντονα κοινωνική ζωή με συνεχή ερεθίσματα και άπλετο χώρο. Ακόμη και στις μεγαλύτερες και πολύ καλά οργανωμένες εγκαταστάσεις με τις αυστηρότερες προδιαγραφές, τα δελφίνια υποφέρουν από αυξημένα επίπεδα ορμονών που σχετίζονται με το στρες. Οι ορμόνες αυτές επηρεάζουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα, και εμφανίζουν συμπεριφορές χαρακτηριστικές των αιχμάλωτων ζώων και των ψυχικά διαταραγμένων ατόμων, αναπτύσσοντας συχνά επιθετική συμπεριφορά.
Η αιχμαλωσία ζώων έχει τις ρίζες της στους αρχαίους χρόνους, και είχε λάβει διάφορες μορφές, όπως τα περιοδεύοντα θηριοτροφεία που εμφανίστηκαν στην Ευρώπη ήδη από τα τέλη του 18ου αιώνα. Ήταν οι πρόδρομοι των σύγχρονων τσίρκων, τα οποία συνήθως συμπεριλάμβαναν όχι μόνο την έκθεση ζώων, αλλά και πρωτόγονων ανθρώπινων φυλών, καθώς και εκθέσεις ανθρώπων με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (Freakshows).
Σήμερα πλέον, οι ζωολογικοί κήποι έχουν πάψει να εκθέτουν μέλη του δικού μας είδους σε κλουβιά, αλλά συνεχίζεται η σύλληψη άλλων ζώων, η φυλάκισή τους, ο «εγκλιματισμός» τους και η χρήση τους για λόγους ψυχαγωγίας ή απλώς για την ικανοποίηση της ανθρώπινης περιέργειας.
Καθώς το κοινό ευαισθητοποιείται όλο και περισσότερο για τη φύση και τα ζώα, οι ζωολογικοί κήποι και τα θαλάσσια πάρκα έχουν προσαρμοστεί στις εξελίξεις και στις σύγχρονες απαιτήσεις, προβάλλοντας ως νέο ρόλο τους να αποτελούν παράγοντες για τη διατήρηση των ειδών και την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης, δικαιολογώντας με αυτό τον τρόπο την εκμετάλλευση των ζώων και παρουσιάζοντας την αιχμαλωσία ως αναγκαία για την διατήρηση της άγριας ζωής.
Οι ισχυρισμοί αυτοί στερούνται επιστημονικής εγκυρότητας καθώς η πλειοψηφία των ζώων σε αιχμαλωσία που χρησιμοποιούνται σε τέτοιου είδους παραστάσεις, προσφέρουν ως επί το πλείστον μόνο διασκέδαση στους θεατές και ελάχιστες πληροφορίες σχετικά με την καταγωγή, τη βιολογία και τη διατήρηση και προστασία των ζώων στη φύση. Επιπλέον, δημιουργούν μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας για την επιβίωση και την ευημερία της άγριας ζωής, ενώ η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.
Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι αν πιστέψουμε τους ισχυρισμούς των ζωολογικών κήπων και συνεχίσουμε να προσποιούμαστε ότι παρακολουθώντας τα ζώα σε αφύσικες συνθήκες που δημιούργησαν οι άνθρωποι, έγκλειστα σε κλουβιά και πισίνες, θα τα σώσουμε, τότε σιωπηρά παραδεχόμαστε ότι το φυσικό περιβάλλον των ζώων, οι φυσικοί βιότοποι, είναι άνευ σημασίας. Μάλιστα είναι πολύ πιθανόν να καθησυχαστούν οι πολίτες αντί να αφυπνιστούν για να αντιμετωπίσουν τους επικείμενους κινδύνους που απειλούν τη φύση και τα ζώα. Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε ότι πρέπει να περιορίζουμε τα ζώα σε κλουβιά και πισίνες ώστε να γίνει κατανοητό πόσο σημαντικό είναι να φροντίσουμε για την διατήρηση των φυσικών οικοτόπων τους.
Αντί να παρέχουν εκπαίδευση, οι ζωολογικοί κήποι και τα θαλάσσια πάρκα διδάσκουν το κοινό ότι είναι αποδεκτό να κρατάμε άγρια ζώα σε αιχμαλωσία για τη δική μας διασκέδαση και ότι έχουμε το δικαίωμα να βλέπουμε ένα ζώο όπου, όταν και όπως εμείς θέλουμε, καλλιεργώντας με αυτό τον τρόπο μία κουλτούρα δουλείας και καταπίεσης για τα ζώα.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητούμε από την πολιτεία να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα τον παρατεταμένο βασανισμό των ζώων σε αιχμαλωσία και να προχωρήσει άμεσα στην απαγόρευση της αιχμαλωσίας των κητωδών και τη σταδιακή μετατροπή των ζωολογικών κήπων σε πραγματικά καταφύγια άγριας ζωής.
Δεν είναι μόνο οι νόμοι, οι συνθήκες και οι προδιαγραφές που πρέπει να αμφισβητήσουμε και να βελτιώσουμε. Είναι και η ίδια η αιχμαλωσία που θα πρέπει να τεθεί υπό αμφισβήτηση, ως εγγενώς επιζήμια για τα ζώα.
Ευχαριστούμε ιδιαίτερα το Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών "Πέλαγος" για την πολύτιμη συμβολή του στη συγκεκριμένη υπόθεση των δελφινιών και καλούμε τους πολίτες που ενδιαφέρονται για την ουσιαστική προστασία της άγριας ζωής να υποστηρίξουν και να συμμετέχουν ενεργά στην εκστρατεία μας για την απαγόρευση της αιχμαλωσίας και εκμετάλλευσης κητωδών στη χώρα μας αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου